Warning: openlog() has been disabled for security reasons in /home/maciosmx/domains/woltuszowa.pl/public_html/modules/syslog/syslog.module on line 76

Warning: syslog() has been disabled for security reasons in /home/maciosmx/domains/woltuszowa.pl/public_html/modules/syslog/syslog.module on line 79
Drzewa | Wołtuszowa

PostHeaderIcon Drzewa

SosnaSOSNA POSPOLITA (Pinus sylvestris)
Cechy: Sosna pospolita może osiągać wysokość do 45 metrów, ma prosty, równy pień zakończony parasolowatą lub stożkową koroną. Gałązki i górna część pnia pokryta jest czerwono-żółtą korą, łuszczącą się warstwami, natomiast dolna część pnia ma korę grubą, wielobocznie popękaną, wewnątrz czerwoną. Szpilki sinozielone, sztywne o długości 4 do 7 centymetrów, osadzone po dwie, wokół gałązek. Szyszki ma osadzone pojedynczo lub po dwie, trzy, stojące długości do 7 cm, niedojrzałe zielone, później brunatnieją i pękają uwalniając uskrzydlone nasiona.

Rozmaitości: W Polsce ma duże znaczenie gospodarcze gdyż jest jednym z najpospolitszych drzew i dostarcza cennego drewna. Sosna od najdawniejszych czasów była stosowana w medycynie ludowej. Odwary z pączków, igieł lub zielonych szyszek stosowano do leczenia szkorbutu, puchliny wodnej, reumatyzmu, bólów zębów, artretyzmu, gruźlicy, chorób skóry, ukąszeń żmii itp. Bursztyn, czyli skamieniała żywica sosny był od wieków amuletem, lekiem i rekwizytem niezbędnym przy zamawianiu chorób.
 
 
ModrzewMODRZEW EUROPEJSKI (Larix decidua)
Cechy: Modrzew europejski to najczęściej spotykany z modrzewi. Drzewo osiąga wysokość do 40 metrów. Pień prosty, korona luźna, stożkowata. Kora początkowo zielono-brązowa i gładka, później czerwonobrązowa lub szarobrązowa, głęboko spękana, złuszczająca się. Górne gałęzie rosną poziomo a dolne nieco zwisają. Igły długości 2-4 cm na długopędach ułożone skrętolegle a na krótkopędach rosną w wiązkach po 20-40 sztuk. Są krótko zaostrzone, miękkie i giętkie, trochę spłaszczone, świeżo-zielone. Jesienią lśniące, złotożółte. Kwiaty męskie na kilkuletnich krótkopędach jasnożółte. Żeńskie na starszych uiglonych krótkopędach, purpurowo-czerwone później zielonawe. Dojrzałe szyszki wzniesione, owalne, długości do 5 cm, grubości do 3 cm, ciemno lub bladobrązowe, utrzymują się na drzewie. Pochodzenie: Alpy, Karpaty, Sudety.
Rozmaitości: Najgrubsze polskie modrzewie rosną w Nowej Słupi na Kielecczyźnie, ich obwód przekracza 500 cm, a średnica 160 cm. Rekordzistą Podkarpacia jest modrzew europejski z leśnictwa Zerwanka liczący 322 cm obwodu.
Modrzew europejski charakteryzuje się najszybszym wzrostem ze wszystkich rodzimych drzew iglastych w Polsce. Modrzew europejski jest jedynym w Polsce rodzimym drzewem iglastym tracącym igły na zimę.
 
 
KlonKLON JAWOR (Acer psudoplatanus)
Cechy: Jawor to drzewo do 40 metrów wysokości. Korona szeroka i kulista. Pień pokryty łuszczącą się tafelkowato korowiną. Pączki pokryte oliwkowozielonymi łuskami o ciemnobrązowych brzegach. Liście grube, 5-klapowe do 16 cm długości. Zatoki między klapami ostre. Jesienią przybierają barwę żółtą lub pomarańczową. Kwiaty w zwisających gronach, zielonkawe. Ukazują się po rozwoju liści (w maju). Skrzydlaki zielone, rozstawione pod kątem ostrym.
Pochodzenie: Góry Europy Środkowej i Południowej, Kaukaz, Azja Zachodnia oraz Półwysep Iberyjski
Rozmaitości: Największy polski jawor wyrósł w Nadleśnictwie Suchedniów i osiągnął 620 cm obwodu, natomiast na czwartym miejscu znalazł się jawor z Baligrodu ze swoimi 510 cm obwodu. Do bieszczadzkiego jawora należy rekord Polski w cenie drewna za 1 m3, za który niemiecka firma lutnicza zaoferowała 26880 zł.
 
 
JodłaJODŁA POSPOLITA (Abies alba)
Cechy: Wysokość do 40 metrów, pień prosty pokryty szaro-biało-brązową korowiną. Drobne jajowate pączki nie są pokryte żywicą. Cienkie ciemnozielone, błyszczące igły do 3 cm, na szczycie wycięte. Szyszki prosto wzniesione do 20 cm o wąsko cylindrycznym kształcie. Młode szyszki - zielone, dojrzałe - brunatne. Jodły najłatwiej odróżnić od innych drzew iglastych po szyszkach, które skierowane są pionowo do góry. Zanim dojrzeją, często przybierają piękną zielona lub fioletową barwę. Dojrzałe nie spadają w całości na ziemię, lecz pod koniec lata rozsypują się na pojedyncze łuski, a na gałęziach pozostają tylko ich trzpienie. Jodły słyną tez z pięknych koron. Pomijając odmiany karłowate, większość tych drzew ma wyraźnie stożkowaty pokrój i piętrowy układ gałęzi.
Rozmaitości: Najgrubsza ze znanych jodeł rośnie w Bieszczadach, na stoku góry Kosowiec ma 505 cm obwodu, 161 cm średnicy i 4. Jest wymagająca i kapryśna, chociaż to nasz krajowy gatunek. Jodła pospolita najlepiej czuje się na Podhalu, w Górach Świętokrzyskich i na Roztoczu oraz w Beskidzie Niskim. Natomiast na nizinach dokucza jej mała wilgotność powietrza i zanieczyszczenia, toteż podsycha i nie osiąga pokaźnych rozmiarów.
 
 
JesionJESION WYNIOSŁY (Fraxinus excelsior)
Cechy: Drzewo osiąga wysokość do 40 metrów. Zimą na gałęziach znajdują się czarne pąki ustawione nakrzyżlegle. Pień prosty, pokryty szarą matową korą, początkowo gładką a później porysowaną falistymi rysami. Liście naprzeciwległe, złożone, nieparzystopierzaste o ogonkach do 15 cm długości, składają się z 7-13 lancetowatych listków krótkoogonkowych, zaostrzonych o brzegach piłkowanych do 10 cm. Listek szczytowy ma dłuższy ogonek. Z wierzchu świeżozielone, od spodu jaśniejsze, na głównych nerwach lekko owłosione. W czasie rozwoju czerwonawobrązowe a na jesieni żółtawozielone. Kwiaty pojawiają się przed rozwojem liści, zebrane w niepozorne wiechy. Owoc to długie nasienie i otoczka znajdujące się w długim lancetowatym, zaostrzonym jasnobrązowym skrzydle.
Rozmaitości: Najstarszy i największy jesion rośnie na Kaszubach w miejscowości Motarzyno, gm. Dębica Kaszubska. Wiek 404 lata, obwód 715 cm, średnica pierśnicy 227,5 cm, wysokość 28 m. Równie piękny jesion rośnie w Króliku Wołoskim, ma 500 cm obwodu i strzeże kamiennej kapliczki zbudowanej tu przed 200 laty.
Pochodzenie: Europa, Kaukaz.
 
 
Dąb szypułkowyDĄB SZYPUŁKOWY  (Quercus robur)
Cechy: Owoce rosną na długich do 8 cm szypułkach. Drzewo osiąga wysokość do 50 m i średnicę 1,5-2,0 m. Pień jest prosty, dobrze wyrośnięty, często skręcony i do wysokości 15 m bez gałęzi. Kora jest gruba, głęboko spękana, ciemnoszara.
Rozmaitości: Najstarszy dąb szypułkowy w Polsce rośnie w Bąkowie (wieś i gmina Warlubie w województwie kujawsko-pomorskim
Jednego z najokazalszych dębów można spotkać w Januszkowicach (za Frysztakiem), koło dawnego dworu rośnie dąb „Chrześcijanin” o obwodzie 10,40 m. nie mniej okazały jest dąb „Poganin” z Węglówki – obwód jego pnia wynosi 900 cm.
 
 
Buk zwyczajnyBUK ZWYCZAJNY (Fagus silvatica)
Cechy: Buk zwyczajny to drzewo wysokości do 40 metrów. Pień prosty a u starszych gatunków z grubymi żebrami. Kora cienka, jasnoszara. Liście owalne lub eliptyczne, skrętoległe długości 10-15 cm. Początkowo intensywnie zielone potem delikatnie matowo zielone. Owoce to tzw. bukiew - zdrewniała torebka, po dojrzeniu otwiera się 4 klapami uwalniając jeden lub dwa trójkanciaste orzeszki koloru brązowawego.
Pochodzenie: Środkowa Europa.
Rozmaitości: Ma dość duże wymagania wobec wilgotności gleby i powietrza. Preferuje miejsca zacienione. Drewno buka jest twarde, lekkie i łatwe do obróbki. Podstawowy materiał dla budownictwa i stolarstwa. Używany do wyrobu parkietów i mebli. Buk doskonale nadaje się na żywopłoty gdyż dobrze znosi przycinanie.
Najstarszy buk zwyczajny rośnie w Sierakowie (województwo poznańskie) i ma 327 lat. Obwód jego wynosi 678 cm, pierśnica 216 cm. Owoc buka - bukiew – jest jadalny, a olej wyciskany z bukwi jest jednym ze składników margaryny. Dlatego też od dawna drzewem tym interesowali się hodowcy trzody chlewnej. Według wierzeń starożytnych Daków (Rumunia), buk uważany był za „drzewo płodności”.
Z kolei swoją nazwę zawdzięcza temu drzewu, jak głosi legenda, drewniany instrument muzyczny, fagot (buk – Fagus).
 
 
BRZOZBrzoza brodawkowataA BRODAWKOWATA (Betula pendula)
Cechy: Wysokość brzozy brodawkowatej dochodzi do 25 m, przy średnicach do ok. 60 cm; często także w postaci karłowatej. Pień do wysokości ok. 12-15 m wolny od gałęzi, cylindryczny, niekiedy zniekształcony przy odziomku; na niekorzystnych siedliskach także skrzywiony. Kora mlecznobiała, dająca się oddzierać cienkimi poprzecznymi pasmami, wiekiem pstra, spękana w dolnej części pnia, gruba i czarnawa. Młode pędy pokryte brodawkami. Liście skrętoległe, pojedyncze, podwójnie ząbkowane, jajowato zakończone lub trójkątne. Długość liścia do 7 cm, szerokość ok. 3 cm, kolor zielony - na jesieni żółty Kwiatostany w postaci długich kotek. Orzeszki ok. 3mm, dookoła błoniasto oskrzydlone.
Pochodzenie: Europa i Azja.
Rozmaitości: Największy i najstarszy odnotowany egzemplarz brzozy brodawkowatej rośnie w Gdańsku-Oliwie, ma 171 lat, 26 m wysokości i pierśnicę 102 cm (obwód 321 cm).
Sok z brzozy brodawkowatej to orzeźwiający, słodkawy napój, który działa leczniczo. Przyspiesza przemianę materii i wzmacnia organizm. Wypłukuje tez z przewodów moczowych złogi, zapobiegając w ten sposób tworzeniu się kamieni nerkowych. Wspomaga leczenie stanów zapalnych nerek, pęcherza moczowego i dny moczanowej. Sok można samemu zbierać wiosną, tuz przez rozwinięciem się pąków liściowych - wypływa z nawierconego w pniu otworu.
 
 
WIĄZ GÓRSKI (Ulmus glabra)
Cechy: Jest imponującym drzewem o wysokiej koronie, zrzucającym liście na zimę, wysokość jego dochodzi nawet do 40 m.
Drewno ciężkie, twarde, odporne na gnicie, jasnobrunatnej barwy.
Liście ułożone skrętolegle na krótkich ogonkach, u nasady asymetryczne, z wierzchu szorstkie, zakończone trzema szpicami. Charakterystyczna, asymetryczna podstawa blaszki. Kwiaty niepozorne. Ciekawostką jest to, że wiąz kwitnie na długo przed rozwojem liści i już w drugiej połowie marca sprawia wrażenie ulistnionego drzewa. Owoce małe orzeszki, dojrzewające na początku czerwca, otoczone błonkowatymi skrzydełkami.
Pochodzenie: Europa i Azja.
Rozmaitości: Największy i najstarszy odnotowany egzemplarz brzostu  rośnie w Iwli k.Dukli, ma 620 cm obwodu.